Cuma, Mart 27, 2009

Dermatoglifik Nedir?

Parmak izleri ve diğer deri kabartılarına dermatoglifikler adı verilir. Bundan 50 yıl önce bilim adamları genetik bir hastalık olan Down Sendromu (mongolizm) ile avuç içindeki dört parmak çizgisi denilen bir çizgi arasında münasebet keşfettiler. Avuç içinde her zamanki enine iki çizgi yerine Down Sendromlu çocuklarda avuç içini enine kesen sadece bir tane çizgi bulunuyordu. Bunu takip eden yıllarda tıp uzmanları el ve ayaklardaki daha çok kavis, çizgi ve yaylar ile Down Sendromu ve diğer bazı hastalıklar arasında bağlantı kurmayı başardılar.

Dermatoglifik Nedir?

Derma (deri) ve glyphe (oyuk) kelimelerinden oluşan bu tabirden kastedilen, parmak uçları, avuç içi ve ayak tabanlarındaki deri çizgilerinin kıvrımlar yaparak oluşturdukları özel şekillerdir. Bu şekillerle yapılan işe dermatoglifik çalışması, bu işi yapan uzmana dermalog denir. (Deri bilimi denen dermatoloji ile uğraşanlara ise dermatolog denir.)

İlk defa eski Çin belgelerinde rastlanan parmak izlerine ait çalışmalar, günümüzde özellikle adlî tıp vakaları başta olmak üzere tıbbî araştırmalardan falcılığa kadar pek çok alanda kullanılmaktadır.

Bunlardan ayrı olarak dermatoglifikler kromozomal ve bazı irsî hastalıkların teşhisi için genetikte yaygın olarak kullanılan bir metot durumundadır.

Deri Çizgileri Ne Zaman Oluşur?

Dermatoglifikler anne karnındaki hayatımızın yaklaşık 10-18. haftaları arasında belirmeye başlarlar. Ayaklardaki desenler ellere göre birkaç hafta daha geç oluşur. 19. haftada ise Hamileliğin yaklaşık 5. ayında bizi diğer insanlardan ayıran özel deri çizgilerimiz çizilmiş olur.

Genlerimizle kodlanmış programa göre yazılan deri kabartılarının, genetik olarak kusurlu olan durumlarda normalden farklı oluştuğu bilinmektedir.

Deri çizgilerimiz; doğumdan ölüme kadar yaşla ve çevre tesirleriyle değişmediği gibi, çok Özenle yaratılmış ince yapılan ile kişiden kişiye oldukça farklılık gösterir. Hiçbir kimsenin dermal çıkıntıları diğer bir insana benzememektedir.

Deri Çizgilerinin Adlandırılması


Parmak ucu, avuç içi ve ayak tabanındaki dermal çıkıntılar sayı. yapı ve şekil bakımından değişik özel örnekler oluştururlar.

l) Avuç içi: Avuç içi hipotenar ve tenar bölgelerine ayrılır. Her parmağın dibinde triradivs denilen bir delta (üçgen) şekli vardır. Parmak diplerinden gelen çizgilerin bilek çizgisine yakın oluşturdukları açıya da atd açısı denir. Atd açısı yaşa bağlı olarak uzun veya dar olabilir.

2)Parmaklar: Parmak uçlarında kemer, ilmek ve düğüm yapılan vardır.

Kemer: Deri çizgilerinin kemer biçimi alacak şekilde üst üste dizilmesinden oluşur. Değişik türleri vardır.

İlmek: Bir üçgenin bulunduğu yapı.

Düğüm: İki ya da daha fazla üçgen bulunduran ve iç içe geçmiş halkalardan oluşan desenin simetrik, spiral ve çift ilmekli düğüm gibi türleri vardır. Doğu toplumlarındaki düğüm tipi desenler. Avrupalılardakinden daha fazladır.

Avuç içi (Aya) dermatoglifik

Bu avuç içi izler el tarayıcıya konularak alınmıştır.Resmin üstüne tıklayarak daha yakından inceleyebilirsiniz.

Avuç baskısında mürekkep yönteminin kullanılması


Istampa ve mürekkep silindiri/aplikatörü
Köpük yastığı
Parlak kağıt
1. Mürekkep silindirini , bilek kırışıklıkları ,hipotenar sınır ve parmaklar dahil tüm avuç içini  mürekkeple kapsamak için kullanın Mürekkebin doğru miktarını bulmak için deneme yapabilirsiniz.eğer baskı silik olursa yeteri kadar mürekkep kullanılmamıştır.karanlık olursa da mürekkep fazla kullanılmıştır.
2. sabit yüzeyde köpük yastığın üstüne bir tabaka kağıdı yerleştirin.köpük yastık elin üstünden basınç uygulandığı zaman avucun içbükeyliğini doldurur.aksi taktirde , boş alanlar yada beyaz boşluklar,avucun merkezinde gözükecek.
3. her parmak yuvarlanırken Tüm biçimin basılı olduğunu  kontrol edin.orta bölgenin basıldığına  emin olmak için elin arkasından aşağıya sıkıca bastırın. Dilerseniz köpük altlığın altına elinizi sokup parmaklarınızı örnek alınan kişinin elini yukarıya  itmek için kullanabilirsiniz.
4.avuç baskısının da çıktığına emin olarak parmaklara usul usul bastırın. eğer ayrı alınan parmak baskılar kaybolur yada yanlış etiketlenirse bu baskılar önemlidir. Hatta zaman zaman bu parmakların izlenimleri tek tek alınanlardan daha iyi olabilir
5.kişinin elini kaldırmasına yardım etmek için üsteki kağıdın kenarına bastırın.
6. dönüm noktaları için avuç içi baskıyı inceleyin.eğer mevcut iseler parmaksal triradii kadar eksensel triradiileride gözlemlemelisiniz. Şekil 10 bir yetişkinin el baskısını gösteriyor. bütün triradiisi görülebilir olduğunu fark edin;avucun merkezinde beyaz boşluklar bulunmuyor; ve Distal bilek kırışıkları yerleştirilmiş.

Çarşamba, Mart 18, 2009

Cuma, Mart 06, 2009

Parmak İzlerimiz; Genel

parmak izi, parmakların son eklemi ve uç kısmındaki kıvrımların meydana getirdiği izdir. insan vücudunun dış derisinde bulunan her kıvrımda ter gözenekleri vardır. bunların herbiri iç deriye kadar uzanır. Her gözenek orada çiviye benzeyen ve papila denen iki sıralı çıkıntılarla iç deriye sanki çivi atmış gibidir. bu sebeple dış deri hasara uğrasa, hatta tamamiyle dökülse bile, bu papilalar yine de parmak izinin tespiti için yeterlidirler. Yeni çıkan derilerdeki izler de eskisinin aynısı olurlar. fakat iç deride bulunan papilalar tamamiyle kaybolursa o zaman parmak izini tespit etmek mümkün olmaz.
ilmek, kemer ve helezonu andıran biçimlerde üç temel parmak izi çeşidi bulunmaktadır herkesin bu üç gruptan biri içinde yer aldığı belirtilir. bu biçimlerin de 30 tane önemsiz ayrıntı ile birbirinden ayrıldığı nokta bulunmaktadır ve hiçbir kişi bir diğeri ile aynı parmak izine sahip değildir. bu önemsiz ayrıntıların sayısı ve parmak üzerinde bulundukları yerler de insandan insana değişiklik gösterir. bu özellik insan doğmadan genetik olarak programlanmıştır ve ölene dek de değişmez. Cilt altı papillerindeki bir tabakada oluşmuş olan parmak izi belli biçim, büyüklük, ve parmak üzerinde bulunduğu yer itibariyle, çok karmaşık bir biçimler bileşkesidir. Parmak izi için tektir, eşsizdir diyebiliriz, dolayısıyla aynı yumurta ikizlerinin bile parmak izleri birbirine benzemez.

Perşembe, Mart 05, 2009

PARMAK İZLERİNİN GENETİĞİ: KANTİTATİF GENETİK

KANTİTATİF GENETİK

İnsanda birçok biyolojik özellikler kalıtımda basit Mendel genetiği ilkelerini takip etmez.


Aslında bu özellikler temelde mendel kalıtımı özelliklerinden farklılık göstermez.farklılık sadece birkaç veya çok gen lokusunun bir gen lokusunun yerine özelliklere tek tek katkıda bulunmasıdır.Çevrede nadiren basit mendel kalıtımı gibi bir katkıda bulunabilir.Bu özellikler kantitatif özellikler olarak adlandırılır çünkü bunlar genellikle santimetre kilogram ve diğer ölçülerle sürekli ölçülebilir.bunlar uzunluk,ağırlık,kütle, yoğunluk olarak ifade edilebilir.Bu nedenle biz kişileri basitçe kısa veya uzun olarak sınıflandırmayız.fakat bunun yerine yüksekliği santimetre inç gibi özel yükseklik terimleriyle ifade edebiliriz. Biz bireylerin hangi uzunluk ölçülerinde değiştiğini kesinlikle söyleye biliriz.boy uzunluğu buna örnek olarak verilebilir boy uzunluğu %80 oranında kalıtılabilirken vücut ağırlığı genellikle daha az kalıtılır: %20-30 civarında.

Sürekli çeşitliliğin Mendel kurallarına uyup uymadığı 1900’lü yılları başında önemli tartışmalara neden olmuştur. Mendelin kalıtımla ilgili açıklamalarının yanında Wiliam Bateson ve Gudny Yule gözlenen özellikler için çok sayıda faktör yada genin buna neden olduğunu ileri sürmüşlerdir.bu öneri çoklu-gen (poligen) yada çoklu-faktör hipotezi olarak aktarılmıştır ve birçok gen yada faktörün,kümülatif yada kantitatif olarak katkıda bulunduğunu belirtmektedir.

Bir nüfusda belirli bir poligenik özellik analiz ettiğimiz zaman iki şey ortaya çıkar.özellikler beklenildiği mendel prensipleriyle aynı kategoriye düşmez.ve sürekli bir çeşitlilik gösterir.özellikler sadece istatistiksel yöntemle analiz edilebilir:Aritmetik ortalama, standart sapma, varyans ve standart hata

Polygenik kalıtım birbirini takip eden varsayımlara dayanır;

1. Her genin iki alleli vardır. Katkıda bulunan ve katkıda bulunmayan.
2. Baskınlık bulunmaz
3. Linkaj ve epistas bulunmaz
4. Katkıda bulunan her allelin etkisi, toplamsaldır.
5. Çevre nadiren basit mendel kalıtımı gibi bir katkıda bulunabilir.

Poligen hipotezi aşağıda ki gibi somut maddeler haline getirilmiştir.

Eklemeli alleller ve sürekli çeşitliliğin temeli

1. sürekli çeşitlilik gösteren karakterler,ölçme ,tartma ,sayma vb şekilde kantitatif olarak saptanabilir.

2. Genom boyunca yer alan iki yada daha fazla gen çifti kalıtımın fenotip üzerindeki etkisine eklemeli yolla katkıda bulunabilir.birçok gen bu işlemde yer aldığı için bu tip kalıtıma genellikle poligenik (çoklu-genli) kalıtım denir.

3. Her bir gen lokusunda, hem fenotip miktarını ayarlayan eklemeli alleller hem de miktar olarak fenotipe katkıda bulunmayan eklemeli olmayan alleller bulunabilir .

4. Her bir eklemeli allelin fenotip üzerinde toplam etkisi , diğer gen bölgelerindeki diğer tüm eklemeli allellerin toplam etkilerine hemen hemen eşittir.

5. Tek bir karakteri kontrol eden genlerin hepsi birlikte önemli oranda fenotipik çeşitliliğin medyana gelmesinden sorumludur.

6. Poligenik özelliklerin analizi ,organizma populasyonunda çok sayıda oğul dölün çalışılmasını gerektirir.

İnsanda parmakizi örnekleri ,kulak formu deri rengi, göz rengi ve boy uzunluğu gibi insandaki birçok özellik poligenik olarak kalıtılır.

Her parmak için çizgi sayıları bir kişi için toplam çizgi sayısını oluşturmak için toplanır.toplam çizgi sayısının 7 genetik lokus tarafından kontrol edildiği sanılmakta her aktif allel çizgi sayısını 20 artırır ve aabbccdd genotipine sahip olan erkekler ortalama 60 bayanlar ise ortalama 30 çizgi sayısın sahiptir.
ve ayrıca bir bireydeki kromozom sayısına göre de çeşitlilik göstermekte.parmak izleri bir kere oluştuktan sonra değişmemekle birlikte çift yumurta ikizlerinde bile farklılık gösterebilmekte buda parmak izlerinin kalıtımında çevreninde etkisinin olduğunu göstermektedir.



PARMAK İZLERİNİN ALINMASI

Malzemeler
  • Yapışkan bant (saydam koli bandı)
  • Yağlı kalem (2B,3B,4B,5B)
  • Örnekleri almak için beyaz kağıt
  • Makas (bantları kesmek için)
  • Mercek (alınan örnekleri incelemek için)
Parmak baskısında yapışkan bant- toz yöntemini kullanma

1. Sert bir kağıt üzerini yağlı kalemle iyice karalayınız.
2. Örnek alacağınız kişinin parmağını karaladığınız alana parmağın karalanması için sürtmesini sağlayın.Burada dikkat edilmesi gereken nokta parmak ucunun sadece orta kesimleri değil parmak kenarlarının da (parmakucu distalinde ki ilk buruşukluk da dahil ) karalanması sağlanmalıdır.Kişi parmağını karaladıktan sonra örneklik alanın tamamının karalanıp karalanmadığını kontrol edin.
3. Yapışkan bandı düz ve pürüzsüz bir alana yayın ve karalanan parmağı yapışkan bant üzerinde parmağın bir yanından (lateralinden) başlanmak üzere yuvarlanmasını sağlayın (aralıksız hareket şeklinde)
3. Her parmağı yuvarladığınızda desenin basılıp basılmadığını kontrol edin.eğer parmaklar bir kenardan yuvarlanırsa örneklik alanın tamamının izinin banda çıkması sağlanabilir.
4. Kenarlardan (sağ yada sol) bandı etiketleyin ve her parmağı Romen rakamıyla numaralandırın.(geleneksel olarak baş parmak=I ve serçe parmak=V )
5. Parmakizi örneklerini diğer kişilerden aldığınız örneklerle beraber saklayın.

Şekil 9: Baskılarda karşılaşılan bazı problemleri görmenize yardımcı olacaktır. İlk önce parmakların her birinde örnekleri sınıflandırmaya çalışın.ardından hangi desenin noksan yada göze zar zor çarptığını görmek için şekilleri dikkatlice inceleyin.Bir çok örnekte sıklıkla karşılaşacağınız şey eksik bir triradius olmasına rağmen c de ise hemen hemen tüm desen eksiktir.bu durum da düğüm yada halka desenini doğru teşhis etmek mümkün değilse de kemerin doğru sınıflandırılması yapılabilir. Bazı tiplerin analizi için mesela çizgilerin sayılmasında tüm örneğin basılı olması çok önemlidir.Eğer örnek tam olmasa analiz yapılamaz





Çarşamba, Mart 04, 2009

TOPLAM ÇİZGİ SAYISI (T.Ç.S) HESAPLANMASI VE DESENLERİN SAYILMASI

Bir örnekteki dermal çizgi sayıları sayılarak da nicesel olarak parmakizleri ölçülebilir. Bunun için örneğin merkezinden en uzaktaki triradiusa dikey bir çizgi çekilerek bu çizginin kestiği dermal çizgiler sayılır ve örnekteki çizgi sayısı bulunur.Bu yolla on parmaktaki çizgi sayısı toplanarak toplam çizgi sayısı (TÇS) bulunur.Bu sayı toplumlara göre artma yada eksilme göstermekle beraber Holt (1965) e göre erkeklerde ortalama 145 bayanlarda ise 126 dır. Kemer şeklinin çizgi sayısı 0 dır.Halka şeklindeki parmak izinde ise, iki triradius için ayrı ayrı sayım yapılır ve sadece yüksek olan değer alınır.


Parmak ucu örneklerini belirtmek bakımından, beş parmak baş parmaktan küçük parmağa doğru numaralandırılır. Böylece hangi örneğin hangi parmaktan olduğu kolayca anlaşılır.
Toplumda en az rastlanan örnek tipi kemerdir. İlmek ise en fazla karşılaşılan örnektir. Parmakizi desenlerinin populasyon da ortalama görülüş sıklığı şu şekildedir.

Kemer = %5         İlmek = % 68.9        Düğüm = % 26.1



Dünya populasyonun da bazı insan gruplarında görülen desen oran ve toplam çizgi sayısı (TÇS) dağılımı aşağıda verilmiştir.

IRKLAR KEMER İLMEK DÜĞÜM TÇS
Amerikan Beyazları % 2.9   % 71.3   % 25.8  134.8
Amerikan Zencileri % 5.1  % 62.7  % 32.1  130.8
Batı Afrikalı % 5.9  % 62.3  % 31.8  126.5
Japonlar % 1.6  % 50.2  % 48.2  154.2
Polonyalılar % 0.5 %  46.5  % 53.0  175
Amerikan Kızılderilileri % 6.1  % 50.7  % 43.2  136.8

Cuma, Şubat 20, 2009

PARMAK İZLERİNDE ÖNEMLİ KAVRAM VE TANIMLAR

A.TRİRADİUS (ÜÇYARIÇAP)

Üç çizgi sistemi bir noktada buluştuklarında bir triradiusu meydana getirirler. Üç çemberin kesişim merkezi gibi görünür. Triradius teriminin Türkçe karşılığı bulunmamaktadır.Biz "üçyarıçap" demeyi uygun bulduk. Kişinin elinin farklı bölgelerindeki triradius iyi ayrıntılarda farklılık gösterir.Aşağıda verilen şekil 3 ‘deki triradii örneklerini inceleyiniz ve her birinde, üç çizginin bir noktaya toplandığını fark edin. Birleşme noktasındaki ayrıntılar farklılık gösterirler. Triradius, örneği tiplendirme ve çizgileri saymak için önemlidir.

Şekil 3.Triradius örnekleri


Şekil 4 teki büyütülmüş parmak izinde, daire içine alınmış triradius görülmekte.bu şekil 3’ de gördüğümüz birkaç örnekle benzerdir.




Şekil 4. Büyütülmüş parmak izinde triradius daire içine alınmıştır.


B.MERKEZ (CORE)

Desenin, merkezi yada göbeği de aslında bir deri çizgisidir. Fakat uzunluk ve diğer özellikler bakımından çok değişkendir. Şekil 6 ve 7 sizin de gözlemleyebileceğiniz bazı merkez çeşitlerini içermekte. İlk olarak Şekil 6 da göbekler şematik olarak resmedilmiştir.Sonra şekil 7 de büyütülmüş parmakta merkez ,çember içine alınmıştır.siz belki de farkına vardınız. Triradius ve merkez bizim kısaca tanımlayacağımız dermatoglifik örnekleri oluşturmakta.

Şekil 6. Merkez örnekleriŞekil 7. Büyütülmüş parmak izinde merkez çember içinde

C. PARMAK İZİ DESENLERİ

Parmak izlerini almak için bakılan üç temel desen vardır. Bunlar, aşağıda tanımlandı:

1.KEMER (ARCH) triradius içermez ve en basit desendir

2.İLMEK (LOOP) bir triradius ve merkeze sahiptir ve çizgiler sağa ve sola doğru triradiustan uzaklaşırlar. Bir ilmeğe bir triradiusun eşlik ettiğini ve triradius ilmeğin açıldığı kenarın karşısında bulunur.

3.DÜĞÜM (WHORL) İki yada nadiren üç triradiiye sahiptir.Eğer halka çok fazla farklılıklar içeriyorsa iç kısımda iki yada üç merkez bulunur ve çizgiler eşmerkezli çemberler oluşturur veya düğüm benzeri düzenlemeler içerir. Ara sıra “tesadüfi” halkalar görülür.Bunlar bir bakıma düğüm artı ilmek örneğinin bileşimidir.

Üç temel desen şematik olarak şekil 8 de gösterilmektedir.Düğüm ve halka örnekleri üzerindeki çizgiler triradius ve merkez ile bağlılar ve deri çizgileri sayılırken bu çizgiler kullanılır.

Şekil 8:Temel parmakizi örnekleri

En yaygın örnekler düğümler ve ilmeklerdir. Kemerler nispeten daha azdırlar.Düğüm ve halka bu sıkı birliktelik parmağın son eklem yerinin üstünde kalan deri yüzeyinde bulunacaklar fakat parmağın çok sonunda bulunmazlar. Şu da çok önemlidir; Tüm desen basılı olduğu halde eğer bir triradius basılmamışsa elimizdeki düğüm ve halka örneklerinin yanlış sınıflandırılması mümkündür. Baskılar hemen sınanmalıdır. Desenin, mevcut olup olmadığı kontrol edilmeli.

Perşembe, Şubat 19, 2009

PARMAK İZLERİ (eng=Fingerprint) TARİHÇESİ


PARMAK İZLERİ

1.DERMATOGLİFİKLERİN (eng=Dermatoglyphic) TARİHÇESİ

Dermatoglifiks primatlar ve diğer memelilerin parmakları ,avuçları,ayak parmakları , ayak tabanları için deri çizgilerinin çalışılmasına dayanmaktadır. Dermatoglifik baskılar parmakların (“parmakizleri” terimi aksini belirtmedikçe genellikle beş parmağı belirtir.), avucun ve ayak tabanlarının ( ayak parmakları dahil) olmak üzere genellikle üç ayrı kısımdan alınır.


Eller ve ayaklardaki papillar çizgiler hakkında ilk bilimsel çalışmaların bir ilk bir Çek fizyolog ve biyolog olan Joannes Evangelista Purkinje'nin 1823'deki çalışmalarıyla başladığına inanılır. Parmak izleri çok daha önceleri (1680 ’lerde) Grew, Bidloo, Malpighius‘un da ilgisini çekmiştir, fakat sistematik olarak parmakizilerini ilk sınıflandırma teşebbüsü Purkinje’nin çalışmalarında rastlanır.Purkinje dokuzlu bir sınıflandırma modeli kullandı.

1892 de Sir Francis Galton parmak izleri hakkındaki klasik bilimsel incelemesini yayınladı. Parmakizleri tanımlamasında çoğu zaman Galton’un çalışması kullanıldı. Sir Francis Galton Punkinje’nin dokuzlu sınıflandırma modeline ait örneklerini de alarak kendi sınıflandırmasında sürdürdü ve bu alanda birtakım yeni terimleri sıraladı. Çift yumurta ikizlerinin ve genetik olarak ilişkisiz bireylerin karşılaştırmalarında parmak izlerinin kalıtsal yönlerinin çalışmasını keşfetti.

Yirminci yüzyılın başlarında, Harris Hawthorne Wilder parmak izleri kadar elsel ve plantar papillar çizgi örneklerin metodoloji, kalıtım, ırksal varyasyonlarının geniş kapsamlı çalışmalarına öncülük etti. 1902 den 1912 kadar bu konuda aralıksız yayınlarını sürdürdü. Bunlar elsel ve plantar dermatoglifiklerin ilk çalışlaşmalarını temsil etmekteler. Eşi Inez Whipple-Wilder ise ilk insan harici epidermal çizgi çalışmalarının bir serisini 1904 de yayınladı. Parmak izleri hakkında daha önemli bir genetik çalışması yirminci yüzyılın ilk çeyreğinde 1924 de Norveçli Kistine Bonnevie tarafından yayınlandı.

Yirminci yüzyılın ikinci çeyreğinden itibaren, Tulane Üniversitesi Mikroskobik Anatomi Profesörü Harold Cummins bu alana hakim oldu. 1926'da dermatoglifik terimlerini türetti ve bunları Amerikan Anatomi Derneği’nin yıllık toplantısında kullandı.Bu türetilen kelimeler aynı yıl iş arkadaşı Charles Midlo’ nun yazdığı yazılarda görülmektedir.

Cummins ve arkadaşları, Midlo ve Wilders ile beraber yayınlanmış bir çok dermatoglifik çalışmalarda referans olarak gösterildiler Sonraki yıllarda, o ve diğer meslektaşlarının bu konuda yayınladıkları bir çok yazıyı da içeren 1943 yılında yayınladığı kitabı; "Finger Prints, Palms and Soles", dermatogilifiks alanın da bir kutsal kitap sayılmaktadır.

Daha sonraki yıllarda dermatoglifik alanında dev atılım Penrose ve Loesch (1970) çalışmalarında görülmekte. Penrose ve Loesch (1970) el ayası sınıflandırmasında yeni bir metodu kullandılar.



GENETİK VE HAYAT


Her canlıda genetik materyal olarak ifade edilen bir madde vardır.Bazı virüsler hariç bu materyal DNA nükleik asidinden oluşmuştur.Bir DNA molekülü gen adı verilen birçok birim içerir. Genlerin ürünleri hücrenin tüm metabolik aktivitesini yönetir. DNA gen dizileriyle birlikte kromozomlar halinde düzenlenmiştir. Kromozomlar genetik bilginin aktarılmasında araç olarak hizmet gören yapılardır. Hücrelerin bir nesilden diğerine ve organizmalardan gelecek nesillere kromozom aktarımı büyük bir doğrulukla başarılmaktadır.

İnsanlarda haploid sayıda (23) kromozoma sahip erkek eşey hücresi sperm ve haploid sayıda kromozoma sahip dişi eşey hücresi yumurtanın birleşmesiyle diploid sayıda (46) kromozoma sahip zigot meydana gelir.Hayvanlarda yumurta hücresinin döllenip zigotu meydana getirmesiyle birlikte ergin bir organizasyonun oluşması için bir seri kompleks olayların gerçekleşmesi gerekmektedir.Eşeyli üremenin bir özelliği tek bir yumurta olan döllenmiş yumurtadan, kompleks çok hücreli bir canlının oluşturulmasıdır.Tek hücreden çok hücreliye değişim gelişimin başlangıcında meydana gelir ve hızlı bir şekilde birbirini takip eden bir seri hücre bölünmesi gerçekleşir. Zigotta bulunan 46 kromozom zigot bölünürken meydana gelen yeni hücrelere de aynen aktarılır ve kromozomlarda bulunan genler insanın bütün genetik özelliklerini kodlarlar. Parmak izlerimizi de gen haritamız üzerinde farklı bölgelere dağılmış bir çok gen tayin eder